9 februari 2017 – Ergens tussen Buffalo, NY, USA en Toronto, ON, Canada

Lieve allemaal,

Dit keer een update vanuit de bus, de Greyhound van Buffalo naar Toronto. Een bus die Wifi ‘heeft’, wat blijkbaar betekend dat er een wifi-netwerk aanwezig is die je de gedurende de hele rit bezig kan houden met pogingen om ermee te verbinden en daadwerkelijk internet te verkrijgen. Of je kan entertainen door je de eerste 10 minuten van je reis Wifi te geven zodat je het thuisfront kunt append at je kunt bellen of skypen en zodra je moeder reageert wel tijd te hebben, je van het netwerk afgooit om je nooit meer toe te laten. En ja, waarom zouden we je internet geven, had je maar een hostel moeten boeken voor vertrek, dom meisje! Zucht. In ieder geval geen verveling deze reis, slechts frustraties en gevoelens van machteloosheid. Gelukkig doet de stroom het wel, dus ik hoef niet bang te zijn dat mijn telefoon leeg zal raken tijdens mijn ellelange strijd met verbinding en het ontelbare aantal keren van het indrukken van de refresh knop. Ik blijf bij mijn statement: Geen internet is beter dan belabberd internet.

Update: in Toronto aangekomen en meteen een Starbucks ingedoken!

Dus.

Mijn eerste Workaway ervaring is dus officieel achter de rug. Het was echt een geweldige ervaring en ik ben erg blij dat ik het gedaan heb, ik heb het gevoel een hele bijzondere band te hebben opgebouwd met Joe en Coleen en Viktoria. Voor vertrek uit Boston was ik bang dat ik geen connectie met mijn gastfamilie zou hebben, zoals altijd iedereen wel lijkt te hebben. Dat was volkomen onterecht. Het was zo bijzonder hoe onzelfzuchtig Joe en Coleen zijn, hoe warm ze ons welkom heetten. We hebben luchtige gesprekken gevoerd, maar ook soms indrukwekkende gesprekken. Het was een blik in hoe het leven ook zou kunnen zijn, hoe mensen ondanks tegenslagen toch door kunnen blijven gaan, gelukkig zijn en altijd klaarstaan voor anderen. Ik ben ze ontzettend dankbaar dat ze me zo lastminute in huis hebben genomen en dat ze zo voor ons klaar hebben gestaan en alles hebben gedaan om ons een leuk verblijf te geven. Ik zal ze en hun dieren, het vroege opstaan om de paarden te voeren, missen.

Ook met Viktoria was het erg leuk, we hebben zeker een connectie, maar op een hele andere manier. We hadden veel raakvlakken maar net zo veel verschillen, maar hebben een goede tijd gehad met zijn tweeën. Voor een maand lang met iemand samenleven waar je zelf geen keuze in had, was ook weer een ervaring. Het typische Franse, (tja, iedereen heeft vooroordelen), het milieu waar zij in leeft, haar aan mij tegengestelde persoonlijkheid en haar werkhouding hebben af en toe voor wat kleine irritaties geleidt. Maar me ook laten zien hoe je eigen houding soms je totale ervaring kan veranderen. Desalniettemin ben ik ook blij haar nu een vriendin te kunnen noemen, hebben we veel lol gehad samen en gaan we hopelijk in Maart nog afspreken in Toronto!

Dus ja, de goede clichés van het reizen! Ik moet eerlijk toegeven dat het afscheid vandaag even voor waterige ogen zorgde. Maar ik ben wel toe aan iets nieuws, weer een andere omgeving en andere mensen. En weer even wat meer vrijheid en, jawel, wat meer internet. Haha, shame on me. Ik ben erg benieuwd naar Toronto!

De laatste weken van ons verblijf hebben we niet persé hele spannende dingen gedaan.  Mijn vorige blog heb ik gepost tijdens een wifi periode in een winkelcentrum in Buffalo, waar we onze bus tickets hebben geboekt, gegeten hebben en vervolgens naar La La land zijn geweest, in de Bioscoop. Echt een geweldige film naar mijn mening en geweldige muziek! Ik bedenk me nu ook dat ik nog niet eens iets heb geschreven over de bus vandaag. Gisteren waren we nog even Wifi-en in Elicotville, bij het ski-resort, maar nee, we hebben slechts op wifi gezeten en niet geskied, waar ik ineens een email kreeg dat mijn busreis van Buffalo naar Toronto was gecanceld! En bedankt Megabus… Ik heb toen dus nog halsoverkop een Greyhound ticket gekocht. Gisteravond  hebben we verder in de avond gekookt voor Joe, Coleen en Joenelle: een perfecte Italian-dutch-fusion maaltijd bestaande uit Hutspot met een klein stukje rookworst en Kip-Mozarella met basilicum. Desalniettemin was het redelijk geslaagd en hoewel de hutspot en rookworst met lange tanden na mijn aandringen slechts werden geproefd, werd het mild positief ontvangen, haha. Zo heerlijk typisch wat-de-boer-niet-kent-dat-eet-hij-niet.

Verder zijn we afgelopen week bij een East-Otto community breakfast geweest, een iefdadigheids event om geld in te zamelen voor de brandweer. Een all you can eat American breakfast: ei, sausage, pancakes, potatoes. En een hele hoop country side stereotype Amerikanen. Een hele ervaring ook weer. Ook zijn we naar de Farmer show geweest, wat een soortgelijk publiek trok. Voor mij en Vik was het vooral leuk omdat er een hooibaal-gooi-competitie, met mini-hooibaaltjes voor de kids, was, er een schaap en een koe waren, en het allerbeste, ze gratig wifi hadden. Ik heb toen even kunnen skypen met de volledige familie Joosen, die toevallige bij elkaar waren. Ook zijn we erna door de carwash gegaan en hebben we nog even geluncht en heb ik mijn eerste asociale actie ondernomen: skypen tijdens het eten, shame on me, voor de 2e keer al!

Ook heb ik weer een ritje gemaakt te paard, weer met Duke dit keer, en alleen. Er lag een fikse laag sneeuw, dus het was flink ploeteren voor Duke! We zijn een rondje rondom de pond gegaan en hebben een klein stukje over de trails in het bosje achter de boerderij gereden. Duke was daar blijkbaar nog nooit geweest en hij was weg van zijn broertjes, dus dat was wel even spannend voor hem. Ik heb een aantal keer moeten afstappen om hem aan de teugel mee te nemen en een paar meter verder er weer op te klimmen. De rand en omgeving zijn wel zo gaaf met de sneeuw!

Erg bizar ook trouwens, het was continu tussen de 20 en 32 graden Fahrenheit, onder het vriespunt dus, maar eergisteren was het ineens rond de 56 graden Fahrenheit, voor maar 1 dag! Ineens was het warm buiten, dat ben ik niet meer gewend, en in die ene dag is alle sneeuw gesmolten. Bizar. En vanochtend was het maar 10 graden Fahrenheit, wat zo rond de -8 graden Celsius is denk ik? De warmere dag zorgde wel voor een onwijs mooi plaatje. We hadden al meerdere keren herten gezien langs de weg, een keer ’s avonds in het donker zelfs op de oprit naar de ranch, wegspringend voor de koplampen van de truck. Deze dag hingen de wolken heel laag, waardoor het continu nevelig was en toen ik random even uit het raam keek zag ik eens 3 herten aan de achterkant van de pond lopen! Erg gaaf en een super mooi plaatje.

Ooh en niet te vergeten was natuurlijk de Superbowl! Een hele happening, New England Patriots vs. Atlanta Falcons. Op tv ging het al een week nergens anders over. We hebben in de lokale kroeg in Otto de game gekeken. Vik en ik dachten dat dit een hele gebeurtenis zou zijn, met massa’s mensen. Niets was minder waren: er waren denk ik maximaal 20 mensen en degenen die er waren waren sowieso boven de 35 jaar oud en countryside tot de max. We hadden beide een gevoel van ‘ooh, heb ik hiervoor mijn haar gewassen en me opgemaakt’, hahah. Achteraf was het wel echt een sfeertje, de eigenaresse was ontzettend vriendelijk en had een intense hoeveelheid voedsel gemaakt voor tijdens de half-time, welke al aan het begin van de game op tafel werd gezet. Er was veel te veel, dus we mochten ook weer een doggybag vullen, met mac-and-cheese, meatballs, chicken wings en natuurlijk Brownies. Ook grappig was dat iedereen behalve Vik en ik voor de Falcons waren, ze ons semi-uitlachten tijdens de eerste helft en langzaamaan afdropen tijdens de 2e helft. Het was echt een super spannende game en ik zat op het puntje van mijn stoel aan het einde! Dat moet een bizar goed feestje zijn geweest in Boston en de rest van New England.

Ook kwam ik erachter dat het liedje ‘Million reasons’, of wat de officiële titel ook is, van Lady Gaga is, waardoor ik nog steeds mild in shock ben.

Ook hebben we eindelijk een dagje Buffalo gehad, afgelopen maandag! Het stappen zat er niet meer in doordat we niet echt een datum met Coleen’s dochter, Coleen konden vinden en er een griepje rondging op de boerderij waardoor plannen steeds in het water vielen. Maandag was niet de beste dag voor een toeristische dag, er was echt praktisch geen kip op straat en veel was dicht. We hebben wel weer even kunnen genieten van Starbucks en Wifi, hebben de City Hall bekeken en beklommen, zijn met Coleen langs de waterfront gereden en we hebben over mainstreet gewandeld. Uiteindelijk zijn we op aanraden van een mevrouw met een winkeltje die wel open was naar Canal side gegaan, gezien daar ‘altijd wat te doen was’ en er een schaatsbaan was. Het eerste bleek niet waar, het tweede was wel waar maar niet open. Er was echt níemand. Op aanraden van de tramdriver zijn we in een sportcafé beland waar we hebben gegeten, dus het was alsnog geslaagd. En leuk om even buiten de deur te zijn, want soms werd het continu op de boerderij rondhangen wel een beetje vervelend.

Dat was het alweer, weer een volledig veel te lange lap tekst maar ik ben er inmiddels wel achter dat ik erg slecht ben in bondig zijn. Sterkte ermee, haha, ik denk niet dat het nog beter gaat worden! Ik heb trouwens van Viktoria een app aangeraden gekregen waarmee je super makkelijk filmpjes kan maken, dus wellicht verschijnt er daar binnenkort eentje van op de blog of facebook!

Ik zal hieronder nogmaals mijn Polarsteps verhalen ook posten, voor degenen die dat niet bijhouden maar het toch willen lezen.

Veel liefs, mijn volgende bericht wordt vanuit Toronto of Montreal!

Yv