19 December 2016 - Park Avenue, Boston

19 December 216 - Park Avenue, Boston

Bij deze dan de start van mijn echte reisblog die ook daadwerkelijk over mijn reis gaat. Even een hele korte update van hoe de dag gister is verlopen.

Zoals ik al zei ging de reis eigenlijk vrij soepel. Na afscheid en een vlotte douane check waarbij ik een opmerking kreeg over hoe vol ik mijn rugtas had gepropt, kon ik mijn lange reis naar gate D87 beginnen. Ik heb uit betrouwbare bronnen (Leo natuurlijk) vernomen dat dit ook daadwerkelijk een van de verste gates is en dat kon ik merken aan dat ik er toch wel minimaal 25 minuten op gelopen heb. Gelukkig had mijn vlucht een uurtje vertraging en kon ik rustig bijkomen van deze wandeling, onder het genot van wat vragen over de aanbiedingen op Schiphol die een medewerkster me wilde stellen. Genoeg entertainment dus!

Ook op Reykjavik was mijn vlucht iets vertraagd. Ik was weer binnen 5 minuten door de paspoortcontrole heen en kon gelijk doorlopen naar de gate, om vervolgens drie kwartier rustig met mijn mobiel bij een stopcontact te zitten (ja, zo'n persoon ben ik blijkbaar) en toe kon kijken hoe een intens lange rij langzaam schuifelend eigenlijk niet echt korter werd, ondanks dat er toch echt mensen naar het vliegtuig vervoerd werden door de shuttlebusjes. Het eerste deel van deze vlucht was wel bijzonder: bij opstijgen uit Ijsland was het daar donker, maar vrijwel meteen toen we in de lucht zaten was er een mooie zonsondergang-gloed te zien boven de west wing, welk een aantal uur te zien was. Vervolgens werd de hemel weer lichter tot we in de buurt van de VS kwamen en het weer donker werd.

Desalniettemin duurde de vlucht naar Boston voor mijn gevoel best lang, vooral omdat ik een beetje onrustig was. Gelukkig had ik wat Netflix films gedownload en heb ik me toch enigszins kunnen vermaken. Eenmaal op Boston aangekomen kwam de visa controle, waar ik me een week druk om heb gemaakt. Dat was nergens voor nodig blijkbaar... Inclusief in de rij staan, heb ik daar maximaal 5 minuten doorgebracht. Er werd me letterlijk 1 vraag gesteld over mijn visum dat was gecanceld. Het bleek dus weer een hoop stress om niets (gelukkig). 

Vervolgens ben ik met mijn 17 kilo backpack en 8 kilo rugtas met een kleine omweg richting mijn slaapadresje gegaan. Ik slaap bij een couchsurf-host, welke erg aardig bleek te zijn. Hij heeft me zelfs zijn sleutel gegeven zodat ik vandaag ook tijd op zijn kamer door kan brengen terwijl hij werkt. Even wat tijd voor mezelf alleen dus. Gister heb ik alleen snel even 2 pizza slices gegeten op 5 minuten van het huis vandaan, wat al een avontuur was (erg fijn dat Liz en Leo nu weer even rond dezelfde tijd wakker zijn als ik), en ben ik om 10 uur gaan slapen (lees: 4 uur 's nachts) en heb geslapen als een roos (heel gek).

Vandaag ga ik even rustig wat dingetjes nog regelen vanaf mijn laptop, mijn backpack herpakken en dan eventjes de stad in. Morgen komt Tim aan en gaan we samen gebied rondom Boston verkennen! 

Tot over een aantal dagen.

Liefs,

Yv