3 januari 2017 – Boston Public Library, Boston, MA, USA – Met Tim

3 januari 2017 – Boston Public Library, Boston, MA, USA
Met Tim

Hoi!

Eindelijk weer even tijd en zin gevonden om blog te updaten. Polarsteps heeft de fanatiekelingen geloof ik wel even genoeg laten zien, maar hierbij weer wat uitgebreider verslag!

*Retrospectief: een ‘wat uitgebreider’ verslag blijkt een flinke understatement, dit is een intens lang verhaal geworden dus echt alleen voor de zeer trouwe fans. Excuses ook voor het rommelige taalgebruik.
Kort samengevat, we zijn in New England door getoured van Providence naar Newport en vervolgens over Cape Cod en door via Plymouth naar Boston. Hier hebben we nog lang niet genoeg gezien maar zijn we alweer aan het werk. Conclusie in het verhaal: onze reis is erg leuk!*

Tim en ik zitten nu sinds 28 december in Boston. We zouden eigenlijk de 27e al de auto inleveren, maar hebben de huur toch nog een dagje verlengd. Dit was relax, gezien we daardoor lekker rustig aan konden doen. Op 1e kerstdag hebben we in de ochtend Providence verkend, het was heerlijk zonnig weer, er was praktisch niemand op straat en alles was dicht, dus we hebben rond gewandeld en gebouwen bekeken. Met de USA gids in de hand in korte tijd de highlights gezien, het was een  mooiere stad dan verwacht, en we hebben ook nog over de Brown University Campus gestruind, ook erg leuk (en groot!). Vervolgens zijn we naar Newport gereden, waar we de ‘cliff walk’ hebben gedaan. Dit was een makkelijke wandeling langs de oceaan en langs alle Mansions die langs de kustlijn zijn gebouwd, wat erg mooi was. We hadden ons alleen weer eens vergist in de afstanden, waardoor we uiteindelijk 10km hebben gelopen. Dat was een ietsjepiestje te fanatiek. Gelukkig hadden we in Newport een hotelkamer met een badkamer met, jawel, een bad. In de avond zijn we uit eten geweest bij een Italiaans restaurant in Newport. Dit restaurant was een van de weinige restaurants die open waren (en enigszins betaalbaar) en het was er ook ontzettend druk. Sowieso is het in de VS niet ongebruikelijk dat je even op een tafeltje moet wachten, maar gelukkig konden we dit met een drankje aan de bar doen. We hebben heerlijk gegeten, Antipasti als voorgerecht, nom, en als dessert een goede Moscato d’Asti voor mij en Cantucinni en Cannoli met een koffie voor Tim.

Op 2e kerstdag, welke niet bestaat hier in de VS, zijn we ook weer vertrokken uit Newport en doorgereden naar The Cape, Cape Cod dus. We hadden een ‘moeraswandeling’ gevonden, waarbij je over houten vlonders moest lopen, dus volgens plan naar Wellfleet gereden en daar gewandeld. De wandeling was dit keer maar een half uurtje en het was niet erg moerassig, maar toch even een leuke break van in de auto zitten. Gezien we nu alsnog de hele dag voor ons hadden, zijn we doorgereden naar Provincetown, het uiterste uiteindje van de Cape. Ook hier zijn we even uit de auto geweest om over een pier te lopen, die uitstak de baai in, met uitzicht op 2 vuurtorens aan de uiteindjes van de cape. Het begon al een beetje te schemeren, dus we zijn nog snel in de auto gesprongen en naar een sunset spot gereden om daar de laatste minuutjes zon te aanschouwen voor die achter de wolken verdween. De zon gaat overigens rond 4 uur/half 5 al onder, dus het was alsnog niet echt laat. We hadden nog wel een flink stukje te gaan terug naar ons hotel, in Yarmouth, wat meer aan het begin van de Cape ligt. Dit hotel was nog net een tikje luxer dan die in Newport en de receptie keek mild geïrriteerd toen ik met de koffer binnen kwam vallen en per ongeluk de deur beukte, oeps :’). Op aanraden van het hotel hebben we in Hyannis gegeten is een soort bar/restaurant (weer op een tafeltje moeten wachten), waar ze een ontzettend lekkere hamburger en weer lekkere biertjes hadden. We hebben heerlijk geslapen in onze twee losse anderhalf persoons bedden en in de ochtend kunnen genieten van het ‘ontbijt’ wat voornamelijk bestond uit zoete dingen. Tim heeft zich uitgeleefd met het wafelijzer en daar was ik erg blij mee, het was best een prima (lees: super lekker maar zo slecht) ontbijtje zo, een wafel met Hersey chocoladesaus. Ook weer typisch Amerikaans: Er stonden kartonnen doosjes zodat je eten mee kunt nemen (heel veel mensen overigens al Doggy-bags mee zien vragen in restaurants!). Ik als arm (ex)student kon deze kans natuurlijk niet laten schieten, dus we hebben beide nog een koffie/thee voor op de kamer meegenomen en een doosje gevuld met over-zoete muffins en donuts (haha, shame, dingding).

Het was na dit ontbijtfeest tijd om uit te checken en het weer was helaas niet zo lekker meer, maar we hebben ons prima vermaakt door het Science Aquarium in Woods Hole/Falmouth te bezoeken. Dit aquarium is een onderdeel van een van de grootste Marine onderzoekscentra ter wereld, best leuk ook. En ze hadden twee zeehondjes ^^.

Het was tijd voor ons om de Cape weer te verlaten en we zijn doorgereden naar Plymouth, dé plek waar de Founding Fathers lang-lang geleden (wat relatief gezien eigenlijk niet zo heel lang-lang geleden is) voet aan wal hebben gezet in New England. Dit was natuurlijk iets wat we niet mochten missen dus na de gebruikelijke en meer dan regelmatige plaspauze (jullie kennen mij) en na voedsel en koffie (onderzoek deze vakantie heeft bewezen dat chagrijnigheid en honger significant correleren, arme Tim) zijn we in de voetsporen van de Pilgrims getreden en hebben we een wandelingetje gemaakt langs deze highlights. Erg bijzonder was dé steen waar als eerst contact werd gemaakt met de grond, zeker indrukwekkend (ja, het is inderdaad gewoon een steen, ‘whoehoe’). Het waren wel leuke dingen om te zien, maar het mooiste vond ik toch weer het uitzicht op de baai en de schemering die invalt boven het water. Wat natuurlijk even niet mag ontbreken is Leyden Street, we voelden ons eventjes weer thuis, want de Mayflower is destijds natuurlijk vertrokken aan de oversteek van het grote water vanuit ons mooie Leiden.

Zo was de dag toch alweer voorbij en gingen we weer verder aan onze reis. We hadden een Airbnb geboekt in Weymouth, een voorstad van Boston. Dit was totaal niet boeiend, behalve dat er op 10 minuutjes lopen een Mexicaans restaurantje zat en we de CVS Farmacie (wistjedatje: ze hebben hier drive-through farmacies) hebben beroofd van een flinke lading Hersey Kisses, welke eigenlijk ook niet persé bijzonder zijn, maar toch, het zijn kleine chocolaatjes dus ik ken slechts twee personen die daar nee tegen zouden zeggen.

Onze Airbnb was trouwens een klein puntje van frustratie, dus ik had de chocolaatjes ook echt nodig. Deze eigenaar heeft ons namelijk dood gespamd met de huisregels in duizend losse berichten waardoor nuttige info lastig te vinden was *Enigszins vergelijkbaar met dit verhaal dus*. En bij aankomst bleken de huisregels ook nog all over de place duizend keer te hangen, terwijl het er echt niet persé schoon was, en we mochten de keuken niet gebruiken omdat we maar 1 nacht bleven terwijl er helemaal niemand was überhaupt en ik had honger en moe en tja, irritaties, :’)

Anyway…

Op 28 december was ons New England avontuur dus alweer ten einde en gingen we eindelijk echt naar Boston. We hebben met de auto even de bagage alvast afgezet bij de Airbnb en daarna afscheid genomen van ons luxe tweede huis, wat stiekem wel een beetje jammer was. De Airbnb die we hier in Boston hebben is gelukkig erg fijn ook. De kamer is best wel groot en er is een apart zit-gedeelte en we hebben onze kleren uit kunnen hangen, jeej, altijd fijn! Er zit een wasserette praktisch om de hoek en we mogen de keuken gebruiken en de eigenaresse, een lief aziatisch vrouwtje, maakt eens in de zoveel dagen de badkamer schoon. Als we in de keuken zijn komt er regelmatig een mega schattig meisje bij ons buurten. Ze spreekt alleen een onbegrijpbare mix van Spaans en Engels maar we hebben wel allebei al een sticker gekregen, erg cute. Haar moeder, die ook alleen Spaans spreekt, heeft ons wat Nieuwjaars-Venezeluaanse kipsalade gegeven, nom. Prima huis hier dus!

Ook de dagen hier in Boston gaan best wel snel. De eerste dag hier zijn we in de avond naar het museum of fine arts geweest. Ik ben erachter dat ik impressionistische schilderijen tot nu toe het mooist vind, maar het is een onwijs groot en mooi museum en je kunt er uren ronddwalen, dus morgen gaan we nog een avond. Dag 2 in Boston was het regenachtig, dus hebben we nog een dagje museum gedaan, maar dit keer het Museum of Science. Ook deze was erg groot (en super druk, poeh, zoveel kinderen), dus we hebben veel niet eens kunnen zien, maar het was een soort combinatie van Naturalis en Nemo en ze hadden schildpadden (echte) en véél opgezette dieren. En een model van een T-rex en dino’s expo. Én een tentoonstelling over Leonardo Da Vinci (geleerd dat de Mona Lisa meerdere malen over is geschilderd door Leo). Én allemaal praatjes en demonstraties, zoals die over bliksem in het elektriciteitstheater. Én ik voelde me net een klein kind, maar het was erg leuk.

Na het museum hebben we boodschappen gedaan, Tim heeft rootbeer ingeslagen en we hebben Sno Balls (ja, die dingen heten dus Sno balls en geen SnoW balls, raar) en Twinkies gekocht om te proberen (hoort er toch een beetje bij). Gezien we dus een lading boodschappen hadden in papieren tassen en het ineens redelijk hard sneeuwde buiten en het minstens 20 minuten nog lopen was, hebben we ook onze eerste Uber besteld, dus die ervaring kunnen we ook weer afstrepen.

Op dag 3 was het dan eindelijk zover: mooi weer, dus het lopen van de Freedom Trail. We hebben hem volledig gelopen, vanaf Boston Common helemaal tot aan Bunker hill. Het was wel erg koud buiten, dus we hebben regelmatig rondgehangen in de gebouwen (natuurlijk ook om ze te bekijken) en af en toe koffie to go gehaald. Er leuk was toch wel de USS Constitution, waar een marinier een tour gaf en vertelde over een slag met een Engels schip. Overall was Tim een erg goede tourguide en hebben we veel geleerd over de Independence (helaas voor Tim was de fooi erg karig). Na weer even bijkomen thuis zijn we in de stad gaan eten, bij een kroeg naast MIT: The miracle of science. Ons plan erna nog verder op stap te gaan viel in het water doordat we onze paspoorten niet mee hadden en daardoor de kroegen naar keuze niet meer inkwamen, waardoor we uiteindelijk alsnog op tijd in bed lagen.

Op oudejaarsdag hebben we lekker uitgeslapen en zijn we daarna even kort naar Harvard Square geweest. We zijn alleen langs Harvard Yard gelopen maar hebben wel een goede lange tijd doorgebracht in een mega boekwinkel. Daarna in een door lonely planet gesuggereerd cafeetje koffie gedronken en beide een bordje hummous met wrap weg gegeten. Toen was het alweer tijd om naar huis te gaan zodat we konden omkleden voor oudejaarsavond. We hadden een reservering bij Sportello, een nog fancyere Italiaan dan met kerst. Het was een erg modern restaurant ook, we zaten aan een soort bar en hadden een vast oudejaarsmenu. Alles was super lekker, inclusief de fles wijn en de Moscato weer aan het einde.

Erna was er een feest waar we heen konden (we hebben het eten lekker gerekt om vervolgens daarheen te gaan), van dit restaurant en 2 andere restaurants gecombineerd. Dit bleek echter een klein zaaltje met maximaal 15 mensen erin die allemaal te veel geld hadden (of iig zo eruit zagen) en ik voelde me lichtelijk under dressed met m’n sneakers onder m’n jurkje (dat was in het restaurant op zich ook al zo maar toen zaten de schoenen iig onder de bar haha). De hapjes waren oesters, ter illustratie. Het was ook een beetje een suffe en dode boel, dus rond half 11 hebben we besloten toch maar weg te gaan en zijn we naar Copley square gegaan, waar een gratis event was met een aftel-ding en een lasershow. Dat was erg vet, daar was het wel druk en er was blijkbaar ook vuurwerk! Blij dat we daar zijn geweest, was wel bijzonder en een goede afsluiter van de avond. We hebben Berlijnse-drukte metro taferelen kunnen ontlopen door een Uber te nemen naar huis, relax.

De eerste dag van het nieuwe jaar was een erg relaxte dag. Ik had nergens zin in dus heb een volledige Netflix serie ge-bingewatched (16 afleveringen maar, dus het viel mee). Tim is zelf in de middag naar Downtown Boston gegaan en heeft was rondgekeken bij Quincy market en 2 flannellen shirts gekocht bij de American Eagle (niet scheren sinds hij hier is draagt bij aan een succesvolle houthakkers look). In de avond waren we allebei nog gaar ook en hebben we lekker pizza laten bezorgen.

En toen was het alweer maandag 2 januari, het begin van Tim zijn werkweek. We waren erg fanatiek om half 10 bij de Public Library, maar helaas bleek die dicht te zijn. We zijn dus maar als echte Amerikaanse hipster juppen de hele dag in de Starbucks gaan kamperen. Bizar genoeg was deze Starbucks volledig gevuld met mensen die er ook allemaal minimaal 3 uur zaten, met laptop en all. Vandaag is de Library wel open, dus nu zitten we daar te werken (of nou ja, Tim werkt en ik heb net minimaal 4 uur van mijn leven aan dit mega lange verhaal gewijd). Gister hebben we de dag goed afgesloten met een bezoek aan een Rooftop bar, Top of the Hub, in de Prudential toren.

Helaas tikken de dagen tot Tim terug vliegt naar NL snel weg en we hebben nog een hele waslijst aan dingen die we kunnen doen. Het wordt nog een weekje hard werken dus ;)

* Applaus als je zo ver bent gekomen met lezen, doorzetter, het einde is in zicht! Nog een leuk dingetje *

Had ik al verteld dat we in Portland een parkeerboete hebben gekregen? Tim heeft like-a-boss gebeld met een parkeer-wacht-regulatie-meneer-ambtenaar en het voor elkaar gekregen dat deze boete werd kwijtgescholden, omdat we domme, slecht Engels sprekende toeristen zijn! In our defense: het was echt heel slecht aangegeven dat je daar niet mocht parkeren en de eigenaren van het huis wisten het ook niet.

Voor de trouwe lezers nog de beste wensen voor tweeduizendzeventien! Cheers en tot de volgende keer!

Liefs, Yv en Tim